10. nov, 2016

Mijn wandeltrektocht Hoogeveen naar Enschede, Dag 4

"Ik…, ik ben ook belangrijk… Ik mag ontvangen… Ik mag van mijzelf houden… Ik mag in mijn handen knijpen dat ik echte vrienden heb al zijn het er maar weinig"

……woorden die naar mij toe zijn geschreven op woensdag de 26e oktober. Ik las deze woorden die dag in de trein toen ik op weg was naar Hoogeveen. Deze woorden én andere woorden, wat naar mij toe op de ochtend van de 26e zijn geschreven, hebben mij met het wandelen van mijn wandeltrektocht aardig bezig gehouden.

Zaterdag de 29e oktober, de laatste dag van mijn wandeltocht Hoogeveen naar Enschede. Ik ben net vertrokken van mijn overnachtingsadres in Ootmarsum en ik kijk nog even om vanwaar ik kwam. De zon is net op en straalt onder een blauwe hemellucht. Ik zie de nieuwe woonwijk waar ik gisteren mijn overnachting moest zoeken er mooi bij liggen. Voor vandaag hoef ik mijn volgende overnachting niet te zoeken in een nieuwe woonwijk. Nee, vandaag ga ik op stap naar mijn vriendin Alexandra en haar woonadres kan ik in mijn dromen vinden.

Op deze zaterdag zag ik een "Blik op de toekomst". Toepasselijk voor mij, dat ga ik ook doen. In mijn huidige werkomgeving is men veel aan het veranderen en nu ‘mag’ ik daar weg. Ik ging in Ootmarsum op weg naar de route van het Naoberpad. Alwaar ik de aanduidingen vrij snel zag. Na een dame uitgezwaaid te hebben besloot ik dat ik met mijn Hanwag's niet ging trimmen. Nee, er moest gewandeld worden. Ik had nog vele kilometers voor mij en gelaten ging ik deze wandelen.

Gelaten… "De wereld is hard en bij de meeste mensen draait het om meer geld, luxe en dan maar klagen. Ze vergeten (kunnen het niet eens) echt naar de mens te kijken. De kleine dingen van het leven. Hebben angst?" ……dit waren ook woorden wat ik de 26e oktober ontvangen heb. Woorden die mij geraakt hebben tijdens mijn wandeltrektocht. Bij de Oriënteertafel op de Kuiperberg kon ik naar vele richtingen kijken. De hiervoor genoemde mensen uit de woorden wat naar mij toe zijn geschreven, kunnen maar één richting op kijken. Alleen voor zichzelf kijkend en zij weten niet wat zij naar een ander toe aanrichten. Er ontstaat bij een ander teleurstelling, droefheid, boosheid, woede en andere gevoelsreacties… Ik wandelde gelaten over mijn landweg……

Gelaten… liet ik mij de richting aanwijzen van mijn vierde wandeldag. Ik passeerde een kanaal en deze mocht ik een tijdlang volgen. Verderop had ik de zon recht in mijn gezicht schijnen. Toen kwam ik bij 't Stekkie. Ik kreeg mee dat hier een Rustpunt was en ik kreeg zin in wat eten en drinken. Bleek dat ‘t Stekkie gesloten was, maar geluk voor mij was dat de eigenaar buiten aan het werk was en speciaal voor mij heeft hij zijn Stekkie voor mij geopend. Een mooi positief moment op een mooie zonnige zaterdag…… "Positief blijven en dat begint bij kleine dingen"

Gelaten… kwam ik erachter dat ik mijn tram gemist had. Dus ik mocht door wandelen. Door het Twentse landschap. Prachtig… De boer had zijn eg aan de kant gezet en ik wandelde over de top van een heuvel heen naar De Lutte. Lunchtijd vlakbij een Tuffelkeerlke en waar de Helhond naar mij toe nog geen onheil heeft aangekondigd. Nee, ik wilde naar Enschede naar mijn vriendin…… "Heb jezelf lief en de mensen om je heen die je echt dierbaar zijn en waarvan je weet dat jij bij hun dierbaar bent."

Gelaten… Ik was op deze zaterdag gelaten in het gehele gebeuren rondom mijn persoon. De dag hiervoor had ik het zwaar. Op deze vierde dag was het zonnig rondom mij. Ik stak de snelweg A1 over en ging over Kerkenpaden door duivelse streken. Waar geen automobielen mogen rijden. Kwam er hierbij een stukje landmeetkundige en topografische kennis omhoog bij mij. Ik passeerde een Snippertsteen. Naar mijn idee een oude grenssteen om grenslijnen in het landschap te markeren.

Gelaten… "Het eerste moment zal verdriet en geluk samen komen. Maar ik weet dat het mag... Iedereen die mij in het hart heeft weet dat het mooie en minder mooie samen horen." ……ik wil mijn vriendin Alexandra in mijn armen sluiten. Mijn te lopen wandelroute kon mij op een gegeven moment niet meer boeien. Ik wist daarbij het volgende; de uitdagingen zoals deze voor mijn vierdaagse wandeltocht waren zijn er nog steeds, de situatie waar ik mij in bevond en bevind is er nog steeds, om mij heen zijn de wereldse problemen nog steeds niet opgelost, de mens is maar een klein schakeltje in het geheel… Daarom was ik bij ‘Toon en Toon' van het Naoberpad gaan afwijken, op weg naar Enschede. Maar op die zaterdag, de 29e oktober wist ik dat ik mijn doel ging halen, ik had mijzelf wat bewezen, dat ik wat kan én… Dat wat er van mij af moest vloeien was weg!

Gelaten… Gelaten kon ik “het eerste moment” (een aantal kilometers voor Enschede en nog een uur wandelen) van "verdriet en geluk" niet laten. Ik zag in mijn tegenovergestelde richting een fietser aankomen fietsen. Op een gegeven moment zag ik wat bekends in de fietshouding van de fietser. Deze fietser stopte een kleine vijftig meter voor mij. Wij stapten naar elkaar toe. Verdriet en Geluk, dat was met onze tranen……

Beste schrijver van de woorden in mijn vierde wandeldag,

Dank je wel voor je woorden naar mij toe. Jouw woorden hebben mij geraakt. Jij hebt in het verleden een moeilijke tijd meegemaakt en je bent hierdoor anders naar je omgeving gaan kijken. Naar mij toe heb jij wijze woorden geschreven. Dank je wel hiervoor. Hierom zeg ik naar jou toe; Wees dankbaar en trots als jij straks wat ‘kleins’ in je handen hebt……😉🙂

Arend-Jan

Klik hier voor de foto's, genomen in ruim 39 km. van deze vierde en laatste dag van mijn wandeltrektocht Hoogeveen naar Enschede.